'Kleine Betsie' door Mark Twain (1908)
Geplaatst door Skeptic op 17 juni, 2007 - 19:21
Kleine Betsie was bijna drie jaar. Ze was een lief kind, en niet oppervlakkig, niet onnozel, maar bedachtzaam en wijs, en zij dacht vaak na over waarom de dingen zo waren en probeerde die met de gevolgen te rijmen. Op een dag:
"Mamma, waarom is er zoveel pijn en verdriet en lijden? Waarom gebeurt dat allemaal?”
Het was een gemakkelijke vraag en mamma vond het niet moeilijk om daar een antwoord op te geven:
"Het is voor onze bestwil, mijn kind. In Zijn wijsheid en mededogen zendt God ons deze kwellingen om ons te straffen en ons beter te maken.”


Stond er in de kranten van vandaag een kop over de Ieren, Libanezen of Chilenen, die ergens ter wereld vechten? Zeer waarschijnlijk. In het volgende stuk komt Mark Twain tot de conclusie dat de strijdlustige en wrede natuur van menselijke wezens hen tot de laagste en niet tot de hoogste schepsels maakt. Met een vernietigende ironie verschaft hij een verrassende verklaring voor oorlogszuchtige aard van de mens.